Two Women Sitting Together
Mime Theatergroep Two Women Sitting Together bestaat uit Marjolein Roeleveld en Britt Bakker. Two Women maakt voorstellingen die balanceren op de rand van theater en performance. Een theatertaal, waarin de urgentie van het aanwezig zijn en de lijfelijkheid van de performers voorop staat.
Marjolein Roeleveld (www.marjoleinroeleveld.com) studeerde in 2012 af aan de Mime Opleiding aan de Theaterschool in Amsterdam. Daarna speelde zij voor diverse gezelschappen (oa Tg Oostpool, Kassys, Golden Palace, Afslag Eindhoven) en maakte zij eigen werk, waaronder de op het werk van Haruki Murakami gebaseerde solo-performance SLAAP. Met haar afstudeerwerk The day I was totally me, geïnspireerd op reality shows, begon de samenwerking met Britt Bakker. In 2015 kreeg zij van het Amsterdams Fonds voor de Kunst een ontwikkelbudget voor haar onderzoek naar tijdsbeleving. Hiervoor reisde zij naar Australië en Japan en verdiepte zich in de schijnbaar ‘klok-loze’ perceptie van Aboriginals en de meedogenloze tred van Tokio. Het thema tijd is een leidraad in haar werk. Sinds 2018 vormt zij samen met Britt Bakker mime theatergroep Two Women Sitting Together.
Britt Bakker studeerde aan de School of Arts in Gent (KASK). Ze werkte als speler en theatermaker in Nederland en België bij het Grand Theater, Amsterdamse Bostheater, Over Het IJ festival, Mightysociety, De Peergroup, Compagnie Dakar, De Studio e.a. Bij theatergezelschap 4Hoog speelde ze in Kriep (6+) en maakte ze samen met Anemone Valcke de voorstelling Ik Wist Niet Dat Dit Dat Was (4+), waarmee ze momenteel in musea speelt. Bij Ontroerend Goed speelde ze in Fight Night en toert ze sinds 2017 met de voorstelling ‘£¥€$’ de wereld rond. Sinds 2018 vormt zij samen met Marjolein Roeleveld mime theatergroep Two Women Sitting Together.
Two Women Sitting Together
Britt en Marjolein leerden elkaar in 2013 kennen tijdens een stage bij
Theatermaker en beeldend kunstenaar Benjamin Verdonck, die altijd vanuit een actueel geworteld thema vertrekt dat hij aangaat met de speelsheid van een kind. Zij lieten zich hierdoor inspireren en vonden elkaar in een manier van denken en theater maken.
Door open en onbevangen op de vloer te staan, zich oprecht te verwonderen en tegelijkertijd een onderwerp helder en scherp te onderzoeken maken ze het publiek deel van een ander perspectief. Dit doen ze door vragen op te roepen zonder ze per se te beantwoorden. In hun voorstellingen doen zij een voorstel, een aanzet tot anders kijken, zonder dwingend te zijn.
De beeldende en fysieke theatertaal van hun voorstellingen kenmerkt zich door een transparante speelstijl. Ze spelen vaak op locatie, waar het karakter van een ruimte hen inspireert. De schoonheid van het detail, of dat nu een pissebed in de hoek van de ruimte is, een bijzonder woord of de knoop van de jas van de technicus, komt steeds weer naar voren in wat ze maken.
“Onze manier van spelen is verbonden met de mime. We starten vanuit de lege ruimte en de zero, een soort nulpunt, dat zowel in aanwezigheid en tekst zijn uiting vindt. Onze voorstellingen zijn ‘proeves’. Om van te proeven, maar ook in de zin van het experiment. Het is een voorstel”.
De kracht van dit duo zit in de overgave op de vloer, het zintuiglijke fysieke spel en een bepaalde grilligheid in de theatrale beelden die iets grappigs en esthetisch oproepen, maar tegelijkertijd verontrustend kunnen zijn. Britt en Marjolein delen in Two Women Sitting Together dezelfde gedrevenheid, vertrekken vanuit dezelfde fascinatie, maar vertalen deze allebei op een andere manier. Daar waar Marjolein vertrekt vanuit het neerzetten van een sterk beeld, vertrekt Britt meer vanuit het spelmatige. Dit maakt de combinatie Bakker – Roeleveld krachtig.
Eerder werkten ze samen in The Day I was totally me (2012,) The Day I was totally me two (2013), Bachelorettes (2014) en een eerste versie van Everywhen (2015 Brainwash Festival) waar zij elkaar vonden in het thema tijd.