Lost in translation

Er is de hele dag storing. Alle pinautomaten doen het niet, bordjes met ALLEEN CASH, gratis koffie en thee. En de normale omroepberichten zijn opeens van slag. De NS vrouw met de NS stem veranderd af en toe opeens in een persoon die per ongeluk foutjes maakt als ze omroept. Er worden bussen ingezet. Mensen moeten opeens lang wachten. Mooiste uitspraak: “De vertraging neemt af”. En: “Door een gestrande trein (wij zien meteen een walvis voor ons op het strand) rijden er minder treinen tussen Den Bosch en Eindhoven. Dit duur ongeveer tot 19:19.”

Maarten is er. In de donkere ruimte kijken we televisie door de glazen ruimte naar het perron. We eten patat aan tafel. De roltrappen verlichten. Vrachttreinen racen door het station en het carillon speelt elk half uur een lied in een range van Super Trooper van Abba tot Zachtjes tikt de regen op het zolderraam van Robert Long tot Beethoven. Wij spelen met licht. Het wordt mooi!
We blijven tot we gewaarschuwd worden dat het alarm erop gaat. Dan moeten we echt gaan. Een dag van 13 uur. Das lang, maar kort op een mensenleven.